در این هفته سالروز بزرگداشت مولانا قرار داشت مولانا از لحاظ فردی شاعری توانا و فردی مذهبی و به اصطلاح منبری بود و در ادامه زندگیش پس از آشنایی با شمس دچار تغییراتی شگرف فکری و شعری و حتی شخصیتی شد در واقع مولانایی که امروز می شناسیم محصول فکری و جهت دهی شمس است روایت های بسیاری در مورد اولین دیدار این دو وجود داره اما بشخصه این روایت را می پسندم افلاكي در مناقب العارفين ماجرا را اين گونه شرح مي دهد: "روزي مولانا پس از درس ،از مدرسه پنبه فروشان سواره بيرون آمد، شمس بيرون م...درسه او را ديد وپرسيد كه محمد "ص" برتر است يا با يزيد؟ مولانا جواب داد: واضح است محمد"ص" برتر است. وشمس پرسيد پس چرا محمد"ص" گفت: " ما عرفناك حق معرفتك (خدايا آن چنان كه بايد تو را نشناختم ) اما بايزيد گفت :" سبحاني ! ما اعظم شا‌ني " ( منزّهم من!چه بلند مرتبه ام !)؟ گويند مولانا با شنيدن اين سخن از هوش رفت و از استر افتاد به گونه ای منظور شمس این بود که ساحت فکری مولانا را از "تکلیف فرازمینی" به "انسان گرایی هستی شناسانه تغییر بدهد احتمالا نزدیک ترین فرد در زمینه فلسفه مدرن به نظر شمس در مورد زندگی نیچه است که می توان اصطلاح "دیونیزوسی " که نیچه در مورد شیفتگی به زندگی و تایید زندگی علیرغم رنج را در کنار "عشقی" قرار داد که شمس از آن سخن می گوید اشعار مولانا ابعاد عجیبی به خود گرفت از شعر هایی در مورد زبان شناسی تا جهان های پرتنش فکری تا جایی که ،زندگانی را استمرار مرگ می دانست .در نگاه او ،بودن هیچ نیست ،جز دم بدم به سوی نابودی گام برداشتن ،و لحظه به لحظه به فنای خویش نزدیک شدن :